نتایج جستجو

معمولى مثل [بقره:177]. و يا راه ضلالت‏ سبيل مذكّر و مؤنّث هر دو آمده است. نحو [يوسف:108]. كه مؤنث به كار رفته است در اقرب به دو گونه بودن آن تصريح كرده

كه با الف و تاء يا براى مؤنث حقيقى است مثل مؤمنات و يا صفت مذكّر غير عاقل است مثل مرفوعات و منصوبات. ملائكه به صراحت قرآن مؤنث نيستند و آنانكه ملائكه را

مذکر ۲; سوگند به خالق مؤنث ۲; سوگند به خدا ۳; سوگند به مذکر ۱; سوگند به مؤنث ۱ قرآن: سوگندهاى قرآن ۱، ۲، ۳ مؤنث: عظمت خلقت مؤنث ۴ مذکر: عظمت خلقت مذکر

سختى و تنگى است، این کلمه همیشه به صورت مفرد به کار مى رود و تثنیه و جمع و مؤنث ندارد. ضنک‌ (۱ بار) تنگ. مصدر و اسم هر دو به كار رفته است «ضَنَكَ الْمَكانُ

جمع و مؤنث ندارد. تنگ. مصدر و اسم هر دو به كار رفته است «ضَنَكَ الْمَكانُ ضَنْكاً:ضاقَ» ايضاً در اقرب گويد: هر شى‏ء تنگ را ضنك گويند در مذكّر و مؤنث يكسان

اهلى و وحشى. به تعبیر دیگر، «أَزْواج» جمع «زوج» معمولاً به دو جنس مذکر و مؤنث گفته مى شود، خواه در عالم حیوانات باشد، یا غیر آنها، سپس توسعه داده شده و

آن روز از هم شکافته مى شود (توجّه داشته باشید «سماء» هم به صورت مذکر و هم مؤنث مجازى، استعمال مى شود). فطر (۲۰ بار) إِن بِه شِيبا السّمَاء کَان الْوِلْدَان

مؤکد و مبالغه دارد (مانند زیدٌ عَدْلٌ) و چون مصدر است مفرد و جمع، مذکر و مؤنث در آن یکسان مى باشد. برء (۳۱ بار) مِمّا وَ إِنّنِي إِلاّ تَعْبُدُون قَوْمِه

زیبایى، بیش از همه در چشمان، تجلى مى کند، و به این ترتیب، کلمه «حور» بر مذکر و مؤنث هر دو اطلاق مى شود، و مفهوم گسترده اى دارد که همه همسران بهشتى را شامل مى

لحظه، آمادّه حرکت مى باشد. بعضى گفته اند: «صافِنَات» هم معناى مذکر و هم معناى مؤنث را دارد، بنابراین اختصاص به اسب هاى ماده نخواهد داشت. صفن‌ (۱ بار) [ص:31]

آن «مَعْلُومَات» یا «مَعْدُودات» به صورت مؤنث آورده شده (جمع مکسر معمولاً با وصف مؤنث آورده مى شود، اما مؤنث مفرد، نه جمع به الف و تاء) بعضى گفته اند:

است که «عذاب»، مذکر است ولى چون در اینجا به معناى نار و جهنم مى باشد، ضمیر مؤنث به آن بازگشته است. طرف‌ (۱۱ بار) (بر وزن عقل) نگاه كردن. چشم. راغب گويد آن

معمولى مثل [بقره:177]. و يا راه ضلالت‏ سبيل مذكّر و مؤنّث هر دو آمده است. نحو [يوسف:108]. كه مؤنث به كار رفته است در اقرب به دو گونه بودن آن تصريح كرده

معمولى مثل [بقره:177]. و يا راه ضلالت‏ سبيل مذكّر و مؤنّث هر دو آمده است. نحو [يوسف:108]. كه مؤنث به كار رفته است در اقرب به دو گونه بودن آن تصريح كرده

بت‌ها و پيروى از شيطان مى‌داند. مراد از معبودانِ مؤنث در آيه‌ «إِناثاً»، يا بت‌هايى است‌كه مشركان نام‌هاى مؤنث چون لات و مناة و عُزّى بر آنها مى‌گذاشتند و يا

موافق باشد، و لفظ و أب از صفات مشترك نيست تا مذكر و مؤنث در آن يكسان باشد و در لغت آنگاه كه موصوفش مؤنث باشد آمده: «قِدر و أبة» و نيز آمده «اناءِ وَ أبٌ»

عمران:174]. با نعمت و فضل خدا برگشتند و حادثه بدى به آنهانرسيد. سوأى مؤنث اسوء است مانند حسنى مؤنث احسن و يا مصدر است مثل بشرى (اقرب) [روم:10] عاقبة خبر كان و سوأى

كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]. هر يك فقط يكبار در كلام الله

آیات شامل این کلمه اللائى‌ (۴ بار) اسم موصول و مؤنث و الذّى است. از جمع آن فقط در قرآن فقط الّائى و اَلّلاتى بكار رفته مثل [مجادله:2]، نيست مادران آنها

كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]. هر يك فقط يكبار در كلام الله