نتایج جستجو

زکریا (ع): ۹ دعاى زکریا (ع) ۳، ۴، ۸، ۱۶ ; زکریا (ع) و مریم ۱، ۲ غبطه: ارزش غبطه ۱۳ ; جواز غبطه ۱۳ مریم (س): ۱، ۲ صداقت مریم (س) ۱ ; معجزه مریم (س) ۴ ; مقام

لذا فرضا اگر از روى رضايت هم بدهند قبول نميشود و نبايد كسى بشگفت بيايد و غبطه ببرد از زيادى اموال و اولاد آنها چون جز وبال و خسارت و زحمت براى آنها ثمرى

مى‌بريم.) بحثى درباره حسادت‌ تلاش براى به دست آوردن كمالاتى كه ديگران دارند، غبطه و ارزش است، ولى تلاش براى نابود كردن كمالات ديگران حسادت است. حسادت نشانه

نورى است تا چشمش كار ميكند و سرورى است و در دنيا عيشى است پسنديده كه مردم غبطه آنرا ميبرند و الحمد للّه رب العالمين. جلد 4 صفحه 568 قُل‌ أَ رَأَيتُم‌ إِن‌

لذا فرضا اگر از روى رضايت هم بدهند قبول نميشود و نبايد كسى بشگفت بيايد و غبطه ببرد از زيادى اموال و اولاد آنها چون جز وبال و خسارت و زحمت براى آنها ثمرى

نورى است تا چشمش كار ميكند و سرورى است و در دنيا عيشى است پسنديده كه مردم غبطه آنرا ميبرند و الحمد للّه رب العالمين. جلد 4 صفحه 568 وَ إِذا أَنعَمنا عَلَي‌

نورى است تا چشمش كار ميكند و سرورى است و در دنيا عيشى است پسنديده كه مردم غبطه آنرا ميبرند و الحمد للّه رب العالمين. جلد 4 صفحه 568 أَلا إِنَّهُم‌ فِي‌

مى‌بريم.) بحثى درباره حسادت‌ تلاش براى به دست آوردن كمالاتى كه ديگران دارند، غبطه و ارزش است، ولى تلاش براى نابود كردن كمالات ديگران حسادت است. حسادت نشانه

فرمود: «مؤمن غبطه مى‏برد و حسد ندارد، و منافق حسد مى‏برد و غبطه ندارد» «۱». __________________________________________________ (۱). و غبطه- به كسر عين ضَظّغْ

نورى است تا چشمش كار ميكند و سرورى است و در دنيا عيشى است پسنديده كه مردم غبطه آنرا ميبرند و الحمد للّه رب العالمين. جلد 4 صفحه 568 سَنُرِيهِم‌ آياتِنا

(مى‌فهميد كه) روزه گرفتن، برايتان بهتر است. (و هرگز به روزه‌خوارى معذوران، غبطه نمى‌خورديد.) يكى از معانى باب افعال در زبان عربى، سلب است. مثلًا كلمه «عُجْمه»

عبارت است از حيات و يا معيشت. زيرا نعمت هر چه كه باشد، از اين رو گوارا و مورد غبطه است كه مايه خوشى زندگى است، و وقتى مايه خوشى و سعادت است كه قلب با آن سكون

كه: از جمله خوشحال‏ترين دوستان من در نزد من، و آنكه مردم بيشتر بايد بر او غبطه برند، مردى است كه ميان پشتش سبك باشد (و اين كنايه است از آنكه مال و عيالش

كه: از جمله خوشحال‏ترين دوستان من در نزد من، و آنكه مردم بيشتر بايد بر او غبطه برند، بنده مؤمنى است كه صاحب بهره و بخت باشد، از صلاح و شايستگى و عبادت پروردگار

مبادا ديده خود را بوضع كسى كه بالاتر از تو است بدوزى (و خود را با او بسنجى و غبطه او را بخورى) و بس است در اين باره آنچه را خداى عز و جل به پيامبرش (ص) فرمود:

خوشحالى او خواهد بود، و در اين دنيا نيز مقامى شايسته پيدا مى كند كه مايه غبطه ديگران مى شود)) . در حديث ديگرى از « بيهقى » نقل شده كه « خليل بن مره » مى

علاقه داشت بى اعتنا مى شود، آرزو مى كند اى كاش كسانى كه در گذشته به ثروت او غبطه مى خوردند و بر آن حسد مى ورزيدند اين اموال در اختيار آنان بود و نه او. بالاخره

آرزوى منزلت ايشان نمود) الخ ، بيان اين معنا است ، كه مراد بحسد آدم در حقيقت غبطه و بفارسى رشك بوده ، نه حسديكه (طغيان اين غريزه )، و يكى از اخلاق رذيله است

شخصيت و فرومايه اجتماع كه پايبند به حقوق اجتماعى نيستند و فضائلى كه مورد غبطه و آرزوى افراد جامعه باشد در آنان نيست و خلاصه بى بند و بارهايى كه پايبند

براى او بماند، و ربح آن صرف معاش او شود، حال آنكه مال يتيم راضبط كنيد، و غبطه او را از دست مدهيد، و در آن بى‏وجه شرعى تصرّف مكنيد. (مترجم) (۲). از تكاليف