نتایج جستجو

این خانه را عبادت کنند، پس بايد صاحب اين خانه را پرستش كنند پس بايد خداوندِ اين خانه را بپرستند؛ پس (به شکرانه این دوستی) باید یگانه خدای این خانه (کعبه)

ورود به خانه دیگران در جاهلیت ۷ خانه: آداب ورود به خانه ۱۰; آداب ورود به خانه دیگران ۱، ۲، ۴، ۵، ۶، ۸، ۹، ۱۱، ۱۲، ۱۳; استیذان هنگام ورود به خانه دیگران۲،

به چیزى گفته مى شود که صاحب خانه براى میهمان مى آورد و از او پذیرایى مى کند و معمولاً بهترین خوردنى و آشامیدنى است که صاحب خانه در اختیار دارد. به کار

جواب سلام او لازم است. «قالَ سَلامٌ» 4. صاحب خانه دور از چشم مهمان به سراغ تهيه غذا برود. «فَراغَ» 5. غذا را در خانه و به كمك خانواده تهيه كنيم. «إِلى‌ أَهْلِهِ»

سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» در خانه شخصى ثروتمند درختى بود كه كودكان همسايه هنگامى كه ميوه آن درخت به زمين مى‌ريخت، آن را برگرفته و مى‌خوردند ولى صاحب درخت، ميوه را از

آن خانه‌ها كسى را كه اجازه دخول بگيريد از او يعنى كسى جواب شما را نداد پس داخل نشويد تا صاحب خانه اذن دهد شايد نخواسته باشد كسى مطلع از اوضاع خانه او شود

سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» در خانه شخصى ثروتمند درختى بود كه كودكان همسايه هنگامى كه ميوه آن درخت به زمين مى‌ريخت، آن را برگرفته و مى‌خوردند ولى صاحب درخت، ميوه را از

سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» در خانه شخصى ثروتمند درختى بود كه كودكان همسايه هنگامى كه ميوه آن درخت به زمين مى‌ريخت، آن را برگرفته و مى‌خوردند ولى صاحب درخت، ميوه را از

او بالای خانه مرد فقیر عیالمندی قرار گرفته بود، صاحب نخل هنگامی که بالای درخت می‌رفت ج5، ص516 تا خرماها را بچیند، گاهی چند دانه خرما در خانه مرد فقیر می‌افتاد،

سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» در خانه شخصى ثروتمند درختى بود كه كودكان همسايه هنگامى كه ميوه آن درخت به زمين مى‌ريخت، آن را برگرفته و مى‌خوردند ولى صاحب درخت، ميوه را از

حضرت صادق (ع) نقل نموده كه اين در باره مهمان است كه بر كسى وارد شود و صاحب خانه از او پذيرائى ننمايد كه جائز است ميهمان كردار بد او را آشكار كند و عياشى

نيست اگر از خانه خود يا خانه پدرتان يا خانه مادرتان يا خانه برادرتان يا خانه خواهرتان يا خانه عمويتان يا خانه عمه‌تان يا خانه داييتان يا خانه خاله‌تان يا

نيست صاحب خانه را از خانه بيرون كردن و بجاى او نشستن. و چند روايت در تفسير برهان- از حضرت صادق عليه السّلام كه: سزاوار نيست بر اهل مكه كه براى خانه‌هاى

كه رسول خدا (ص) فرموده: هر گاه يكى از شما ببرادر مسلمانش در خانه او وارد گردد او بر صاحب خانه امير است تا آنگاه كه بيرون رود. على بن ابراهيم، از پدرش، از

نقل نموده كه چون خداوند موسى عليه السّلام را مبعوث فرمود بسوى فرعون آمد در خانه او و اذن ورود خواست اجازه‌اش ندادند و او عصايش را بدر زد تمام درها باز شد

به عنوان اينكه متاعى در خانه اى دارد نمى تواند در خانه را بدون اجازه صاحب خانه بگشايد و وارد شود هر چند در آن موقع كسى در خانه نباشد. در كتب فقهى و حديث

خويش وضو سازد و مرا در خانه‏ام زيارت كند، البتّه كه گراميداشت ميهمان بر صاحب خانه لازم و فرض است، هلا آنان را كه در تاريكيهاى شب گام برداشتن بسوى مساجد را

پيچيده و بسته بايمان آفريده (يعنى مانند نامه لوله كرده و خانه بسته كه جز نويسنده نامه و صاحب خانه كسى ندادند چه در آن است) و هنگامى كه بخواهد آنچه در آنست

«تيهان تمار» نازل شد، كه زنى صاحب جمال براى خريدن خرما نزد او آمد. «تيهان» گفت: اگر خرماى خوب بخواهى در خانه دارم. زن با او به خانه آمد و بعد از دادن خرما،

آنها نهی شده مردمی که یتیمی در خانه داشتند، از کفالت وی فاصله گرفتند و حتی گروهی آنان را از خانه خود بیرون کردند و یا در خانه برای آنان وضعی به وجود آورده