نتایج جستجو

جّر است اهل لغت براى آن ده معنى ذكر كرده‏اند از جمله: 1- ظرفّيت حقيقى مثل [روم:2]. 2- ظرفّيت اعتبارى نحو [نصر:2]. و نيز به معنى تعليل، استعلاء، به معنى باء،

‌اينکه‌ سبب‌ شد ‌که‌ مسلمين‌ نسبت‌ ‌به‌ روم‌ خوش‌ ‌بين‌ شدند و نسبت‌ بفارس‌ بدبين‌ ‌تا‌ جنگي‌ ‌بين‌ فارس‌ و روم‌ اتفاق‌ افتاد و روميها شكست‌ خوردند و فارس‌

‌اينکه‌ سبب‌ شد ‌که‌ مسلمين‌ نسبت‌ ‌به‌ روم‌ خوش‌ ‌بين‌ شدند و نسبت‌ بفارس‌ بدبين‌ ‌تا‌ جنگي‌ ‌بين‌ فارس‌ و روم‌ اتفاق‌ افتاد و روميها شكست‌ خوردند و فارس‌

‌اينکه‌ سبب‌ شد ‌که‌ مسلمين‌ نسبت‌ ‌به‌ روم‌ خوش‌ ‌بين‌ شدند و نسبت‌ بفارس‌ بدبين‌ ‌تا‌ جنگي‌ ‌بين‌ فارس‌ و روم‌ اتفاق‌ افتاد و روميها شكست‌ خوردند و فارس‌

آیات شامل این کلمه روم‌ (۱ بار) [روم:2-4]. روم امپراطورى بزرگى بود كه بر متصرفان وسيعى در آسيا و اروپا و آفريقا حكومت داشت و ايتاليا نيز قسمتى از آن محسوب

الْمُحْسِنِينَ‌ «الحمدللّه ربّ العالمين» «1». محمّد، 7. جلد 7 - صفحه 177 سوره‌ى روم‌ اين سوره شصت آيه دارد و در مكّه نازل شده است. همانند بسيارى از سوره‌هاى مكى،

الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ «7» ترجمه‌ مغلوب شد روم‌ در نزديكترين زمين و آنان بعد از مغلوب شد نشان غالب خواهند شد در بعد از چند

‌است‌ چنانچه‌ ميفرمايد وَ يَوم‌َ تَقُوم‌ُ السّاعَةُ يُبلِس‌ُ المُجرِمُون‌َ‌-‌ روم‌ آيه 11‌-‌ ‌يعني‌ مأيوس‌ ميشوند و ميفرمايد أَخَذناهُم‌ بَغتَةً فَإِذا هُم‌

لذا به باغ هاى خرم و سرسبز «روضة» اطلاق مى شود، و اگر مى بینیم در سوره، «روم» این کلمه به صورت نکره آمده است، براى تعظیم و بزرگداشت آن است، یعنى در بهترین

رودخانه ارس فعلى است كه در شمال آذربايجان بطول 800 كيلو متر از كوه‏هاى ارض روم در تركيه سرچشمه گرفته پس از عبور از دشت مغان به رود كورا متصل مى‏گردد و به

موارد «استرضاء» یعنى رضایت طلبیدن و توبه کردن نیز به کار مى رود، و در سوره «روم» به همین معنا آمده است، یعنى در قیامت، آنها توانایى بر «توبه و جلب رضایت»

آن قرار دارد، گاهى به معناى روح، یا به معناى ذات نیز آمده است. و در سوره «روم» منظور صورت باطنى و روى دل مى باشد، بنابراین، منظور تنها توجّه با صورت نیست،

ناگهان گرفتيم پس آنگاه مأيوس و متحيّر بودند. در سوره روم پس از ذكر آمدن باران و شادى مردم، آمده [روم:49] و حقّا كه آنها پيش از نزول باران مأيوس بودند. نظير

‌است‌ چنانچه‌ ميفرمايد وَ يَوم‌َ تَقُوم‌ُ السّاعَةُ يُبلِس‌ُ المُجرِمُون‌َ‌-‌ روم‌ آيه 11‌-‌ ‌يعني‌ مأيوس‌ ميشوند و ميفرمايد أَخَذناهُم‌ بَغتَةً فَإِذا هُم‌

مرده‌ فَإِنَّك‌َ لا تُسمِع‌ُ‌-‌ المَوتي‌ وَ لا تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ الدُّعاءَ (روم‌ آيه 51). إِن‌َّ اللّه‌َ يُسمِع‌ُ مَن‌ يَشاءُ قدرت‌ دارد ‌هر‌ ‌که‌ ‌را‌ بخواهد

فَانظُر إِلي‌ آثارِ رَحمَت‌ِ اللّه‌ِ كَيف‌َ يُحي‌ِ الأَرض‌َ بَعدَ مَوتِها روم‌ ‌آيه‌ 49، و ‌اگر‌ مدّت‌ داشته‌ ‌باشد‌ تعبير بانتظار ميكنند مثل‌ مقام‌ ‌که‌

صدع‌ (۵ بار) شكافتن. «صَدَعَهُ صَدْعاً:شَقَّهُ» چنانكه در مجمع ذيل آيه 43 روم و در مفردات و صحاح گفته است. صديع به معنى صبح است به اعتبار شكافته شدن. [حجر:94]

خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمى‏دانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش

جزئى منحل نمى‏شود. و در نتيجه، گناهان عدّه‏اى باعث ابتلاء عموم مى‏گردد نظير [روم:41]. و اگر مردم طريق انصاف در پيش گرفته و با عدل و مروّت و دين فطرت زندگى

از جانب طور آتشی دید! به خانواده‌اش گفت: «درنگ کنید که من آتشی دیدم! (می‌روم) شاید خبری از آن برای شما بیاورم، یا شعله‌ای از آتش تا با آن گرم شوید!» |و