فَمَکَث
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
ماندن. توقف. اقامت. راغب ثَباتٌ مَعَ الْاِنْتِظار گفته است [نمل:22]. هدهد كمى درنگ كرد پس آمد و گفت: دانستم آنچه را كه ندانستهاى. [طه:10]. به اهلش گفت درنگ كنيد من آتش ديدم... معنى انتظار در «اُمْكُثُوا» كاملاً روشن است. [رعد:17]. امّا آنچه به مردم مفيد است در زمين مىماند اين ظاهراً از آن جهت است كه مردم در حفظ و نگهدارى چيز مفيد مىكوشند، به نظر مىآيد منظور آن است كه اشياء مفيد و حق قابل بقا است همينطور دين حقّ و غيره. * [كهف:4-3]. ضمير «فيهِ» به اجر راجع است يعنى در آن مزد و بهشت ماندگاراند. * [اسراء:106]. مُكْث (بر وزن قفل) به معنى تدريج، انتظار و تأنّى است. يعنى قرآن را به تدريج نازل كرديم تا آن را بر مردم به تدريج و تأنّى بخوانى و بر حسب احتياج و مقتضى آن را نازل كرديم.
کلمات نزدیک مکانی
أَو مُبِين غَيْر بِسُلْطَان بَعِيد لَيَأْتِيَنّي فَقَال أَحَطْت لَأَذْبَحَنّه بِمَا شَدِيدا لَم عَذَابا تُحِط بِه وَ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
