عِبْرَة
از الکتاب
«عِبْرَةٌ» در اصل از مادّه «عبور» گرفته شده است که به معناى گذشتن از حالى به حال دیگر، یا از جایى به جاى دیگر است، و به اشک چشم «عَبْرَة» (بر وزن حسرت) مى گویند; زیرا از چشم عبور مى کند و به کلمات که از زبان ها و گوش ها مى گذرد نیز عبارت مى گویند، و عبرت گرفتن از حوادث نیز به خاطر آن گفته مى شود که انسان از آنچه مى بیند مى گذرد، و از حقایقى در پشت سر آن آگاه مى شود.
ریشه کلمه
- عبر (۹ بار)
کلمات نزدیک مکانی
کَان قَصَصِهِم لِأُولِي فِي الْأَلْبَاب مَا لَقَد الْمُجْرِمِين الْقَوْم حَدِيثا يُفْتَرَى عَن وَ بَأْسُنَا لٰکِن تَصْدِيق
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
