روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي عن محمد بن قيس عن ابي جعفر ع قال :

قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي رَجُلٍ أُصِيبَ إِحْدَى عَيْنَيْهِ أَنْ تُؤْخَذَ بَيْضَةُ نَعَامَةٍ فَيُمْشَى بِهَا وَ تُوثَقَ عَيْنُهُ اَلصَّحِيحَةُ حَتَّى لاَ يُبْصِرَ بِهَا وَ يَنْتَهِيَ بَصَرُهُ‏ ثُمَّ يُحْسَبَ مَا بَيْنَ مُنْتَهَى بَصَرِ عَيْنِهِ اَلَّتِي أُصِيبَتْ وَ بَيْنَ عَيْنِهِ اَلصَّحِيحَةِ فَيُؤَدَّى بِحِسَابِ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۱۷

محمّد بن قيس گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: امير مؤمنان عليه السّلام در باره مرديكه يكى از چشمانش آسيب ديده بود، دستور داد بيضه شتر مرغى را برگيرند و بروند و ديده سالم وى را كاملا ببندند تا هيچ نبيند و معلوم كنند تا چه حدّى با چشم آسيب ديد ميتواند بيضه شتر مرغ را ببيند (آنگاه ديده آسيب ديده را ببندند و همان كار را تكرار كنند) و معلوم دارند كه آن تا چه حدّ ميتواند ببيند، و تفاوت دو ديده را بدين حساب معيّن داشته و ديه را بپردازند. (خبر بدون سقط سابقا گذشت).