روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۵۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي محمد بن عبد الله بن هلال عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ أَخْبِرْنِي عَنِ اَلسَّارِقِ لِمَ تُقْطَعُ يَدُهُ اَلْيُمْنَى وَ رِجْلُهُ اَلْيُسْرَى وَ لاَ تُقْطَعُ يَدُهُ اَلْيُمْنَى وَ رِجْلُهُ اَلْيُمْنَى فَقَالَ مَا أَحْسَنَ مَا سَأَلْتَ إِذَا قُطِعَتْ يَدُهُ اَلْيُمْنَى وَ رِجْلُهُ اَلْيُمْنَى سَقَطَ عَلَى جَانِبِهِ اَلْأَيْسَرِ وَ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى اَلْقِيَامِ وَ إِذَا قُطِعَتْ يَدُهُ اَلْيُمْنَى وَ رِجْلُهُ اَلْيُسْرَى اِعْتَدَلَ وَ اِسْتَوَى قَائِماً قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ يَقُومُ وَ قَدْ قُطِعَتْ رِجْلُهُ قَالَ إِنَّ اَلْقَطْعَ لَيْسَ مِنْ حَيْثُ رَأَيْتَ تُقْطَعُ إِنَّمَا تُقْطَعُ اَلرِّجْلُ مِنَ اَلْكَعْبِ وَ يُتْرَكُ لَهُ مِنْ قَدَمِهِ مَا يَقُومُ عَلَيْهِ يُصَلِّي وَ يَعْبُدُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْتُ فَمِنْ أَيْنَ تُقْطَعُ اَلْيَدُ قَالَ تُقْطَعُ اَلْأَرْبَعُ اَلْأَصَابِعِ وَ يُتْرَكُ لَهُ اَلْإِبْهَامُ يَعْتَمِدُ عَلَيْهَا فِي اَلصَّلاَةِ يَغْسِلُ بِهَا وَجْهَهُ لِلصَّلاَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۱

عبد اللَّه بن هلال گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: براى من توضيح دهيد چرا انگشتان دست راست، و پاى چپ دزد را قطع ميكنند، و انگشتان دست راست و پاى راست را نمى‏برند؟ فرمود: چه سؤال خوبى كردى، پاسخش اينست كه اگر دست راست و پاى راست او را ببرند موازنه و تعادل پيكرش بهم ميخورد و ناچار از سوى چپ بر زمين ساقط مى‏شود و نمى‏تواند بر پا خيزد، و چنانچه دست راست و پاى چپش را قطع كنند تعادلش را از دست نمى‏دهد و ميتواند راست بايستد، راوى گفت: پرسيدم فدايت شوم چگونه ميتواند بر پا خيزد و حال آنكه پايش بريده شده است، فرمود: از اينجا كه ديده‏اى اينان قطع مى‏كنند نبايد قطع كرد، بلكه از برآمدگى روى پا قطع ميكنند و آن را كعب گويند، و قدم و پاشنه پا باقى مى‏ماند كه با آن بتواند برخيزد و روى پا بايستد، و نماز بگزارد، عرض كردم: دست را از كجا جدا مى‏كنند؟ فرمود: چهار انگشت را مى‏برند و شست را ميگذارند كه بآن در نماز تكيه كند و برخيزد و با آن وضو بسازد و روى خود را بشويد.