روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۱۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي حفص بن البختري عن الحسين بن المنذر قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ دَفَعَتْ إِلَيَّ اِمْرَأَتِي مَالاً أَعْمَلُ بِهِ مَا شِئْتُ فَأَشْتَرِي مِنْ مَالِهَا اَلْجَارِيَةَ أَطَأُهَا قَالَ لاَ إِنَّمَا دَفَعَتْ إِلَيْكَ لِتَقَرَّ عَيْنُهَا وَ أَنْتَ تُرِيدُ أَنْ تُسْخِنَ عَيْنَهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۳

حسين بن منذر گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: زوجه‏ام مالى به من سپرده است كه با آن هر كار كه مى‏خواهم انجام دهم و من از آن مال كنيزى خريدارى كرده‏ام آيا مى‏توانم با او همبستر شوم؟ فرمود: نه، زيرا او مال را به تو بخشيده كه به روشنى چشم او بكار بندى و تو قصد دارى كه چشم او را بسوزانى و تاريك كنى؟ شرح: «فقهاى عظام در صورتى كه زن مالى به شوهر بخشد مكروه مى‏دانند كه از آن مال مرد كنيزى براى خود خريدارى كند، زيرا از قرينه معلوم است كه وجه‏ را براى غير اين كار بشوهر بخشيده است و عدم جواز أظهر است».