روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۸۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن الفضل بن ابي قره قال :

وَ دَخَلْنَا عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ هُوَ يَعْمَلُ فِي حَائِطٍ لَهُ فَقُلْنَا جَعَلَنَا اَللَّهُ فِدَاكَ دَعْنَا نَعْمَلْ لَكَ أَوْ تَعْمَلْهُ اَلْغِلْمَانُ قَالَ لاَ دَعُونِي فَإِنِّي أَشْتَهِي أَنْ يَرَانِيَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْمَلُ بِيَدِي وَ أَطْلُبُ اَلْحَلاَلَ فِي أَذَى نَفْسِي‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۵

و باز فضيل بن ابى قرّه گويد: بر امام صادق عليه السّلام وارد شديم در حالى كه در باغچه خود مشغول فعّاليّت بود، عرض كرديم فدايت شويم بگذاريد ما براى شما انجام دهيم و يا غلامان انجام دهند، فرمود: نه، مرا به حال خود گذاريد، چون دوست دارم خداوند مرا اين چنين ببيند كه با دست خويش كار كنم و روزى حلال را با زحمت بدست مى‏آورم.