روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحُكْمِ بِالْقُرْعَة

روي حماد بن عيسي عمن اخبره عن حريز عن ابي جعفر ع قال :

أَوَّلُ مَنْ سُوهِمَ عَلَيْهِ‏ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ‏ وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مََا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلاََمَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ‏ مَرْيَمَ‏ وَ اَلسِّهَامُ سِتَّةٌ ثُمَّ اِسْتَهَمُوا فِي‏ يُونُسَ ع‏ لَمَّا رَكِبَ مَعَ اَلْقَوْمِ فَوَقَعَتِ‏ اَلسَّفِينَةُ فِي اَللُّجَّةِ فَاسْتَهَمُوا فَوَقَعَ اَلسَّهْمُ عَلَى‏ يُونُسَ‏ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ قَالَ فَمَضَى‏ يُونُسُ ع‏ إِلَى صَدْرِ اَلسَّفِينَةِ فَإِذَا اَلْحُوتُ فَاتِحٌ فَاهُ فَرَمَى نَفْسَهُ ثُمَّ كَانَ عِنْدَ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ‏ تِسْعَةُ بَنِينَ فَنَذَرَ فِي اَلْعَاشِرِ إِنْ رَزَقَهُ اَللَّهُ غُلاَماً أَنْ يَذْبَحَهُ فَلَمَّا وُلِدَ عَبْدُ اَللَّهِ‏ لَمْ يَكُنْ يَقْدِرُ أَنْ يَذْبَحَهُ‏ وَ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فِي صُلْبِهِ فَجَاءَ بِعَشْرٍ مِنَ اَلْإِبِلِ فَسَاهَمَ عَلَيْهَا وَ عَلَى‏ عَبْدِ اَللَّهِ‏ فَخَرَجَتِ اَلسِّهَامُ عَلَى‏ عَبْدِ اَللَّهِ‏ فَزَادَ عَشْراً فَلَمْ تَزَلِ اَلسِّهَامُ تَخْرُجُ عَلَى‏ عَبْدِ اَللَّهِ‏ وَ يَزِيدُ عَشْراً فَلَمَّا أَنْ خَرَجَتْ مِائَةٌ خَرَجَتِ‏ اَلسِّهَامُ عَلَى اَلْإِبِلِ فَقَالَ‏ عَبْدُ اَلْمُطَّلِبِ‏ مَا أَنْصَفْتُ رَبِّي فَأَعَادَ اَلسِّهَامَ ثَلاَثاً فَخَرَجَتْ عَلَى اَلْإِبِلِ فَقَالَ اَلْآنَ عَلِمْتُ أَنَّ رَبِّي قَدْ رَضِيَ فَنَحَرَهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۹

حماد بن عيسى بواسطه يك تن از حريز از امام باقر عليه السّلام‏ روايت كرده كه فرمود: اوّلين كسى كه در باره او قرعه زدند مريم بنت عمران بود كه خدا مى‏فرمايد: وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ (آل عمران: ۴۴) يعنى: «و تو اى رسول ما حاضر نبودى آن هنگام كه براى نگهبانى و كفالت مريم قرعه مى‏زدند». و سهام قرعه شش عدد بود، پس از آن براى يونس عليه السّلام قرعه كشيدند آن زمان كه با قوم خود به كشتى نشست و كشتى به گرداب افتاد و براى نجات لازم شد به دريا افكنند و آن حيوانى كه به كشتى حمله قربانى دهند و قرعه كشيدند تا چه كس را به دريا افكنند و تا سه بار قرعه به نام يونس بيرون آمد، فرمود: آنگاه يونس عليه السّلام به عرشه كشتى درآمد و ناگهان با نهنگى دهان گشوده روبرو گرديد پس خود را به دهان او افكند. سپس اين قرعه كشيدن براى عبد المطلب روى داد بدين نحو كه او نه پسر داشت و نذر كرد كه اگر خداوند پسر دهمى را به وى عنايت كند او را ذبح نمايد، پس هنگامى كه عبد اللَّه تولّد يافت امكان اين نداشت كه او را با اينكه رسول خدا در صلبش خواهد بود ذبح نمايد لذا عبد اللَّه را در برابر ده شتر بقرعه گذارد و قرعه بنام عبد اللَّه درآمد و ده ده بر شتران افزود و قرعه كشيد، پيوسته بنام عبد اللَّه بيرون مى‏شد تا عدد شتران به صد رسيد در اين هنگام قرعه بر شتران افتاد عبد المطّلب كه اين ديد گفت: با خدا انصاف نداده‏ام و قرعه را سه بار بنام عبد اللَّه و صد شتر زد و هر سه بار قرعه بشتران افتاد، عبد المطّلب گفت: اكنون دانستم كه خداى من راضى شده است پس شتران را قربانى كرد.