روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۵۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي عن علي بن ابي حمزه قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ لَهُ‏ أَبُو بَصِيرٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ اَللَّيْلَةُ اَلَّتِي يُرْجَى فِيهَا مَا يُرْجَى‏ أَيُّ لَيْلَةٍ هِيَ فَقَالَ فِي‏ لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ‏ أَوْ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ‏ قَالَ فَإِنْ لَمْ أَقْوَ عَلَى كِلْتَيْهِمَا فَقَالَ مَا أَيْسَرَ لَيْلَتَيْنِ فِيمَا تَطْلُبُ قَالَ فَقُلْتُ رُبَّمَا رَأَيْنَا اَلْهِلاَلَ عِنْدَنَا وَ جَاءَنَا مَنْ يُخْبِرُنَا بِخِلاَفِ ذَلِكَ فِي أَرْضٍ أُخْرَى فَقَالَ مَا أَيْسَرَ أَرْبَعَ لَيَالٍ فِيمَا تَطْلُبُ فِيهَا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ‏ لَيْلَةُ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ‏ لَيْلَةُ اَلْجُهَنِيِ‏ قَالَ إِنَّ ذَلِكَ لَيُقَالُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَ‏ سُلَيْمَانَ بْنَ خَالِدٍ رَوَى أَنَّ فِي‏ تِسْعَ عَشْرَةَ يُكْتَبُ وَفْدُ اَلْحَاجِ‏ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ وَفْدُ اَلْحَاجِّ يُكْتَبُ فِي‏ لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ وَ اَلْمَنَايَا وَ اَلْبَلاَيَا وَ اَلْأَرْزَاقُ وَ مَا يَكُونُ إِلَى مِثْلِهَا فِي قَابِلٍ فَاطْلُبْهَا فِي‏ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ‏ وَ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ‏ وَ صَلِّ فِي كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا مِائَةَ رَكْعَةٍ وَ أَحْيِهِمَا إِنِ اِسْتَطَعْتَ إِلَى اَلنُّورِ وَ اِغْتَسِلْ فِيهِمَا قَالَ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى ذَلِكَ وَ أَنَا قَائِمٌ قَالَ فَصَلِّ وَ أَنْتَ جَالِسٌ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ أَسْتَطِعْ قَالَ فَعَلَى فِرَاشِكَ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ أَسْتَطِعْ فَقَالَ لاَ عَلَيْكَ أَنْ تَكْتَحِلَ أَوَّلَ اَللَّيْلِ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ اَلنَّوْمِ‏ إِنَّ أَبْوَابَ اَلسَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ وَ تُصَفَّدُ اَلشَّيَاطِينُ وَ تُقْبَلُ اَلْأَعْمَالُ أَعْمَالُ اَلْمُؤْمِنِينَ نِعْمَ اَلشَّهْرُ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ كَانَ يُسَمَّى عَلَى‏ عَهْدِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ اَلْمَرْزُوقَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۵

و از علىّ بن ابى حمزه روايت شده است كه گفت: در محضر امام صادق عليه السّلام بودم، كه ابو بصير به آن امام معروض داشت: فدايت شوم، آن شبى كه اميدها را عرضه مى‏دارند و خواستنى‏ها را مى‏خواهند كدام شب است؟ پس امام عليه السّلام فرمود: آنها را در شب بيست و يكم يا بيست و سوّم عرضه مى‏كنند، ابو بصير گفت: پس اگر بر احياى هر دو شب قدرت نداشته باشم؟ آن حضرت عليه السّلام‏ فرمود: چه سهل است احياى دو شب در برابر آنچه تو ميطلبى! راوى گفت: گفتم: بسا سالها اتّفاق افتاده است كه ما در سرزمين خودمان ماه را ديده‏ايم، ولى كسى نزد ما آمده كه خلاف آن را در سرزمين ديگر به ما خبر مى‏دهد، در اين صورت چه كنيم؟ فرمود: چه سهل است احياى چهار شب در برابر آنچه تو ميطلبى! گفتم: فدايت شوم، شب بيست و سوّم شب «جهنى» است؟ فرمود: چنين مى‏گويند. گفتم: فدايت شوم، سليمان بن خالد روايت كرده است كه، در نوزدهم نام كسانى كه مقدّر است تا به حجّ روند نوشته مى‏شود، امام فرمود: اى ابا محمّد نام جمعيت واردين و وافدين حجّ و بلاها و مرگها و روزيها و همگى حوادثى كه تا شب قدر سال آينده اتّفاق مى‏افتد، در شب قدر نوشته مى‏شود، پس آنها را در بيست و يكم و بيست و سوّم طلب كن، و در هر يك از آن دو شب صد ركعت نماز بگزار، و اگر بتوانى آن دو شب را تا روشن شدن هوا احيا بدار، و در آن دو شب غسل بجا آور، گفت: گفتم: اگر آن نماز را ايستاده نتوانم؟ فرمود نشسته بگزار، گفتم: پس اگر توان آن را نداشته باشم؟ فرمود: به روى بسترت بجا آور، گفتم: پس اگر نتوانم؟ فرمود: باكى بر تو نيست كه در اوّل شب با اندكى خواب چشم خود را گرم كنى. زيرا در ماه رمضان درهاى آسمان گشوده، و شياطين به بند كشيده، و اعمال- اعمال مؤمنين- پذيرفته مى‏شود، خوب ماهى است ماه رمضان، در زمان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله اين ماه را مرزوق مى‏ناميدند.