روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يَقُولُ الرَّجُلُ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِه

و روي سعد الاسكاف عن ابي جعفر ع انه قال :

مَنْ قَالَ هَذِهِ اَلْكَلِمَاتِ فَأَنَا ضَامِنٌ أَنْ لاَ يُصِيبَهُ عَقْرَبٌ وَ لاَ هَامَّةٌ حَتَّى يُصْبِحَ أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اَللَّهِ اَلتَّامَّاتِ اَلَّتِي لاَ يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا بَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ هُوَ آخِذٌ بِنََاصِيَتِهََا إِنَّ رَبِّي عَلى‏ََ صِرََاطٍ مُسْتَقِيمٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۶

سعد اسكاف از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هر كس اين دعا را شب هنگام بخواند من ضامنم كه هيچ عقرب و گزنده‏اى به او آسيب نرساند تا صبح شود و آن دعا اين است: اعوذ بكلمات اللَّه التّامّات الّتى لا يجاوزهنّ بر و لا فاجر من شرّ ما ذرا و من شرّ ما برا و من شرّ كلّ دابّة هو آخذ بناصيتها، انّ ربّى على صراط مستقيم» كه معنى آن چنين است:

(پناه مى‏برم به اسماء تامّه خداوند كه وصف هيچ نيكوكار و زشتكارى بدان نرسد يا از آن در نگذرد، از شرّ و گزند آنچه خداوند سبحانه آفريده چه گزندگانى كه زير زمين و در خاك لانه دارند و چه آنها كه روى زمين ميخزند، و از شرّ هر جنبنده‏اى كه خداوند آنها را در قبضه قدرت خود دارد، همانا كه پروردگار من بر راه درست و مستقيم است).