روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۴۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه :

عَنْ رَجُلٍ رَأَى كَأَنَّ اَلشَّمْسَ طَالِعَةٌ عَلَى قَدَمَيْهِ دُونَ جَسَدِهِ قَالَ مَالٌ يَنَالُهُ نَبَاتٌ مِنَ اَلْأَرْضِ مِنْ بُرٍّ أَوْ تَمْرٍ يَطَؤُهُ بِقَدَمَيْهِ وَ يَتَّسِعُ فِيهِ وَ هُوَ حَلاَلٌ إِلاَّ أَنَّهُ يَكُدُّ فِيهِ كَمَا كَدَّ آدَمُ ع‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۶

و نيز روايت كند كه از مردى كه خواب ديد گويا خورشيد بر پاهايش تابيده نه بر تنش؟ فرمود: مالى از ناحيه گياه زمينى بدو رسد مانند گندم يا خرما كه (در اثر فراوانى) آن را زير پاى خود ريزد، و در آن توسعه دهد. و آن مال حلال باشد جز آنكه در آن رنج برد چنانچه آدم عليه السّلام رنج برد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۴۱

نيز همو روايت مى‏كند كه امام عليه السّلام به مردى كه خواب ديده بود گويى خورشيد بر پاهايش تابيده نه بر تنش فرمود: از گياهان زمينى مانند گندم يا خرما مال و منالى به او مى‏رسد كه در اثر فراوانى آن را زير پاى خود ريزد و در آن توسعه دهد، و آن مال حلال باشد جز آنكه در آن رنج برد آن گونه كه آدم عليه السّلام رنج برد.