روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۲۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن محمد بن اعين عن بشر بن مسلمه عن ابي عبد الله ع قال كان علي بن الحسين ع يقول :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۹۲۲ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۹۲۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۷۱
از امام صادق (ع) كه على بن الحسين (ع) مىفرمود: چون اين كلمات را بگويم، باك ندارم اگر جن و انس بر عليه من جمع شوند: بسم اللَّه و باللَّه و من اللَّه و الى اللَّه و في سبيل اللَّه و على ملة رسول اللَّه ، بار خدايا خود را به تو تسليم كردم و بس و به سوى تو رو كردم و بس تو را پشتيبانِ خود ساختم و بس و كارم را بس به تو واگذاردم، بار خدايا مرا به ايمان نگهبان باش از پيش رويم و پشت سرم و از سمت راست و چپم و از بالاى سر و زير پايم و از هر سو كه هستم، بحول و قوت خود از من دفاع كن زيرا حول و قوتى نباشد جز به تو.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۴۲
حضرت صادق عليه السلام فرمود: كه على بن الحسين عليهما السلام ميفرمود: من باكى ندارم چون اين كلمات را بگويم اگر جن و انس بر عليه من گرد آيند (و بضرر من اجتماع كنند، و آن كلمات اين است): «بسم اللَّه و باللَّه و من اللَّه و الى اللَّه و في سبيل اللَّه و على ملة رسول اللَّه صلى الله عليه و آله اللهم اليك أسلمت نفسى و اليك و جهت وجهى و اليك ألجأت ظهرى و اليك فوضت أمرى اللهم احفظنى بحفظ الايمان من بين يدى و من خلفى و عن يمينى و عن شمالى و من فوقى و من تحتى و من قبلى و ادفع عنى بحولك و قوتك، فإنه لا حول و لا قوة الا بك». و بسند ديگر اين حديث را بهمين نحو روايت كرده.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۰۵
على بن ابراهيم، از پدرش، از ابنابىعمير، از محمد بن اعين، از بشر يا بشير بن مسلمه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «حضرت على بن الحسين عليه السلام مىفرمود كه: باك ندارم چون اين كلمات را بگويم، اگر انس و جن بر من اجتماع كنند و خواهند كه به من ضرر برسانند، و آن كلمات، اين است: بِسْمِ اللَّهِ، وَبِاللَّهِ … فَإِنَّهُ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ؛ به نام خدا، و به خدا، و از خدا، و به سوى خدا، و در راه خدا، و بر كيش فرستاده خدا. خداوندا! به سوى تو تسليم كردم و سپردم خودم را، و به سوى تو متوجّه ساختم روى خود را، و به سوى تو پناه دادم پشت خود را، و به سوى تو بازگذاشتم. خداوندا! نگاه دار مرا به نگاهدارى ايمان از پيش روى من، و از پشت سر من، و از طرف راست من، و از جانب چپ من، و از زبَر من، و از زير من، و آنچه در جانب من است، و باز دار از من به نيرومندى خود، و توانايى خود؛ پس به درستى كه نيست نيرومندى و نه توانايى، مگر به تو». محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابنابىعمير، مثل اين را روايت كرده است.
