روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۸۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

و بهذا الاسناد عن احمد بن محمد عن ابن سنان عن عبد الله بن مسكان قال سمعت ابا بصير يقول :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مِنْ أَيْنَ أَصَابَ‏ أَصْحَابَ‏ عَلِيٍ‏ مَا أَصَابَهُمْ مَعَ عِلْمِهِمْ بِمَنَايَاهُمْ وَ بَلاَيَاهُمْ‏ قَالَ فَأَجَابَنِي شِبْهَ اَلْمُغْضَبِ‏ مِمَّنْ ذَلِكَ إِلاَّ مِنْهُمْ‏ فَقُلْتُ مَا يَمْنَعُكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ ذَلِكَ بَابٌ أُغْلِقَ‏ إِلاَّ أَنَ‏ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍ‏ صَلَوَاتٌ عَلَيْهِمَا فَتَحَ مِنْهُ شَيْئاً يَسِيراً ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ أُولَئِكَ كَانَتْ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ أَوْكِيَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۱۹

ابو بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم، از كجا به اصحاب خاصّ على (ع) كه علم مرگ و مير و بلاها را داشتند اين مصيبتها رسيد؟ با چهره خشم آلود به من پاسخ داد: از چه كسى به آنها رسيد، جز از خودشان؟ گفتم: شما چه مانعى داريد، قربانت؟ فرمود: اين در را بسته‏اند جز اينكه حسين بن على (ع) اندكى از آن را گشود، سپس فرمود: اى ابا محمد، به راستى آنان- اصحاب على (ع)- دهانشان بست و بند داشت و حفظ اسرار مى‏كردند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۹۵

ابو بصير گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: چرا باصحاب على عليه السلام مصيبت‏ها رسيد با وجود آنكه از مرگ و مصيبت خود آگاه بودند؟ حضرت بمانند شخص خشمگين بمن جوابداد: آن مصيبت‏ها تنها از ناحيه خودشان بآنها رسيد، عرضكردم: قربانت گردم مانع شما چيست؟ (كه مرگ و مصيبت اصحاب خود را بآنها نمى‏گوئيد؟) فرمود: اين دريست بسته شده، تنها حسين بن على صلوات اللَّه عليهما اندكى از آن را گشود (كه در شب عاشورا شهادت و مصيبت اصحابش را بآنها خبر داد) سپس فرمود اى ابا محمد: اصحاب آن حضرت بر دهان خود لجام و بندى داشتند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۳۷

و به همين اسناد، از احمد بن محمد، از ابن سِنان، از عبداللَّه بن مُسكان روايت است كه گفت: شنيدم از ابوبصير كه مى‏گفت: به امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: از كجا به اصحاب على عليه السلام رسيد آنچه به ايشان رسيد با دانش ايشان به مرگ‏ها و بلاهاى خويش (و مراد از آن، امور غريبه‏اى است كه حضرت ايشان را به آن خبر داده بود، در حالى كه زائد بر آن، علم به مرگ و بلاى خويش داشتند. و بعضى گمان كرده‏اند كه مراد، استبعاد سائل است كه با وجود علم به مرگ و بلا، چگونه رسيد به ايشان آنچه رسيد. حضرت فرمود كه: «از بدى خود ايشان بود». و عنوان و آخر حديث، هر دو، دلالت بر ردّ اين توهم مى‏كنند. و مراد از اصحاب آن حضرت، خواصّ اصحاب‏اند كه قابل اين علوم بودند). ابوبصير مى‏گويد كه: پس آن حضرت مرا جواب فرمود مانند كسى كه به خشم آمده باشد و فرمود كه: «اين امر از كه بود؟» و خود جواب خويش را فرمود و فرمود كه: «از خود ايشان بود» (و بنابر بعضى از نُسَخ از كه بود اين امر، مگر از خودشان، يعنى: چيزى چند در ايشان بود كه باعث قابليّت تعليم ايشان بود). ابوبصير مى‏گويد كه عرض كردم كه: چه چيز تو را منع مى‏كند از اظهار آنچه على عليه السلام بر اصحاب خود اظهار فرمود، فداى تو گردم؟ حضرت فرمود كه: «اين درى است كه بسته شده بود، مگر آن‏كه حسين بن على عليه السلام چيز كمى را از آن گشود». بعد از آن فرمود كه: «اى ابا محمد، به درستى كه آن گروه، بندها بر دهان‏هاى ايشان بود».