الحجر ٩٢
| کپی متن آیه |
|---|
| فَوَ رَبِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ |
ترجمه
| الحجر ٩١ | آیه ٩٢ | الحجر ٩٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لَنَسْأَلَنَّهُمْ»: بی‌گمان از ایشان سؤال و بازخواست می‌کنیم.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
لاَ يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ... (۲) فَيَوْمَئِذٍ لاَ يُسْأَلُ عَنْ... (۱)
يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ... (۱) وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِي کُلِ أُمَّةٍ... (۰) قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِ... (۰)
تفسیر
- آيات ۸۵ - ۹۹،سوره حجر
- معناى آيه شريفه ((و ما خلقنا...))
- بيان وهن استدلال هر يك از قائلين به جبر و تفويض به اين آيه شرفه براى اثباتمرام خود
- معناى ((صفح )) و فرق آن با ((عفو)) و مفاد جمله : ((فاصح الصفحالجميل ...))
- بيان اينكه مراد از ((سبعا من المثالى )) سوره حمد است و اشاره به وجوهى كه دربارهاين تعبير گفته است
- معناى ((مثانى )) و اشاره به معناهائى كه ديگران براى آن گفته اند
- بيان چهار دستور به رسول الله (ص ) در آيه شريفه
- مقصود از ((مقتسمين )) و وجه تسميه آنان به اين نام
- دستور علنى كردن دعوت به پيامبر(ص ): ((فاصدع بما تؤ مر))
- توضيح اينكه مراد از ((يقين )) در آيه : ((و اعبد ربك حتى ياءتيك اليقين )) مرگ است
- روايتى در توضيح معناى ((فاصفح الصفحالجميل )) و ((سبع مثالى )) و مراد از مقتسمين ))
- چند روايت درباره علنى شدن دعوت پيامبر(ص ) و نيز درباره پنج تن مستهزئين آنحضرت
- رواياتى در ذيل آيه ((واعبد ربك حتى ياتيك اليقين ))
- بحثى فلسفى در چگونگى تكليف و دوام آن
- تكاليف الهى همواره ملازم آدمى بوده و بشر در همه احوال محتاج دين است
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ «92»
پس به پروردگارت سوگند ما از همه آنان (در قيامت) بازخواست خواهيم كرد.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)
چون حق تعالى بيان فرمود كفر آنها را به قرآن و عداوتشان را به پيغمبر، در عقب آن مجازات اعمال ايشان را در آخرت تنبيه مى‌فرمايد:
فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ: پس قسم به پروردگار تو اى پيغمبر، هر آينه البته البته بپرسيم ايشان را در قيامت.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88) وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89) كَما أَنْزَلْنا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90) الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91) فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)
عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (93)
ترجمه
مدوز البتّه دو چشم خود را بسوى آنچه بهره‌مند نموديم بآن اصنافى را از آنها و اندوه مخور بر ايشان و فرود آور جانبت را براى اهل ايمان
و بگو همانا اين منم بيم دهنده آشكار
چنانچه نازل نموديم بر قسمت كنندگان
جلد 3 صفحه 265
آنانكه گردانيدند قرآن را پاره‌ها
پس قسم بپروردگار تو هر آينه مسئول ميكنيد البته آنها را تمامى
از آنچه بودند كه بجا ميآوردند.
تفسير
- خداوند سبحان براى گوشزد بندگان نهى فرموده است پيغمبر خود را از دوختن چشم بمال كفار چه اموال آنها اجناس و انواعى باشند و چه آنها فرق و اصنافى و بنابر اوّل ازواجا حال براى ما متّعنا است و بنابر ثانى مفعول به آنست كه اظهر است و بآن ترجمه شد چون تمام آنها در مقابل نعمت كتاب و ايمان كه خداوند باو و امّتش داده حقير و ناچيز است و نيز نهى فرمود او را از آنكه محزون و غمگين باشد از بقاء آنها بر كفر براى علاقمندى آنحضرت بقوّت و شوكت اسلام چون خداوند قادر است كه اسلام را قوّت و شوكت دهد بدون مسلمان شدن آنها و امر فرمود آنحضرت را كه تواضع و فروتنى كند با اهل ايمان اگر چه ضعيف و ناتوان باشند و بى‌اعتنا باشد بكفّار اگر چه قوى و توانا باشند در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود كسيكه قرآن باو داده شده است پس گمان كند بكسى داده شده است بهتر از آنچيزيكه باو داده شده پس بزرگ شمرده چيزيرا كه كوچك شمرده خدا و كوچك شمرده چيزى را كه بزرگ شمرده خدا و قمّى ره از آنحضرت نقل نموده كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود قريب باين مضمون كه كسيكه دلبستگى بخدا پيدا نكند از دنيا جز حسرت نبرد و كسيكه چشم بمال مردم داشته باشد گرفتارى و همّش زياد شود و خشم و غيظش ساكن نگردد و كسيكه نداند نعمت خدا را براى خود جز در خوراك و لباس ارزان شده است كار او و نزديك گشته عذاب او و كسيكه صبح كند در حاليكه غمناك باشد براى دنيا صبح نموده است در حاليكه غضبناك است بر خدا و كسيكه شكايت كند از مصيبتى كه بر او وارد شده شكايت از پروردگار خود نموده و كسيكه داخل شود در آتش از اين امّت كه قرآن خوانده از كسانى است كه بقرآن استهزاء نموده و كسيكه وارد شود بر دولتمندى و خشوع نمايد نزد او براى طلب مالش دو ثلث از دينش رفته است و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت نموده كه نگاه نميفرمود بآنچه در نظر او خوب ميآمد از امتعه دنيا و نيز امر فرمود آنحضرت را كه بفرمايد من با بيان كافى وافى ميترسانم شما را از غضب
جلد 3 صفحه 266
خدا در برابر مخالفت و معصيت او و بيان ميكنم تمام معارف الهيّه و آنچه را محتاجيد شما بآن و مأمورم من بابلاغ آن بشما و آنكه در صورت اعراض عذاب بر شما نازل خواهد شد چنانچه نازل فرمود خدا عذاب را بر قسمت كنندگان و آنها آنانند كه قرآن را پاره پاره و جزء جزء نمودند و بعضى را گفتند حقّ است و بعضى را گفتند باطل است و ما ببعضى مؤمنيم و ببعضى كافريا بعضى را گفتند سحر است و بعضى را گفتند شعر است و بعضى را گفتند افسانه است و آنها يهود و نصارى بودند كه مفسرين گفته‌اند يا قريش بودند كه از صادقين سلام اللّه عليهما روايت شده است و چگونگى عذاب آنها در دنيا مذكور در تواريخ و در آخرت مسطور در لوح محفوظ است و بنابراين كما انزلنا در آيه شريفه مربوط و متعلّق است به انا النذير در آيه قبل كه مراد از آن انذار از عذاب است و بعضى گفته‌اند مفاد اين آيه آنستكه ما نازل نموديم كتاب را بتو چنانچه نازل نموديم بر قسمت كنندگان و بنابراين كما انزلنا مربوط است بقول خداوند و لقد آتيناك در آيات سابقه كه مراد از آن انزال كتاب است و معناى اوّل اظهر است و كلمه عضين جمع عضه بمعناى عضو و جزء است و خداوند قسم ياد فرموده بذات اقدس خود كه تمامى آنها را در معرض سؤال و پرسش كه موجب رسوائى و فضيحت و خوارى و خفت آنها گردد در آورد و مجازات فرمايد آنها را بر اعمال ناشايسته‌اى كه بجا ميآوردند ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَوَ رَبِّكَ لَنَسئَلَنَّهُم أَجمَعِين‌َ (92)
پس قسم بپروردگار تو البته هر آينه سؤال ميكنيم از آنها جميع آنها يكي از ضروريات معاد سؤال است و از چند چيز سؤال ميشود:
عن عمرك فيما أفنيت، و عن شبابك فيما أبليت، و عن مالك مما اكتسبت و فيما أنفقت، و عن صحتك قبل سقمك.
و نيز سؤال ميشود از رسل در موضوع تبليغ و از امّة در موضوع اجابت.
فَلَنَسئَلَن‌َّ الَّذِينَ أُرسِل‌َ إِلَيهِم وَ لَنَسئَلَن‌َّ المُرسَلِين‌َ انعام آيه 5 و نيز از نعم إلهي سؤال ميشود ثُم‌َّ لَتُسئَلُن‌َّ يَومَئِذٍ عَن‌ِ النَّعِيم‌ِ تكاثر آيه 8.
و نيز از نبأ عظيم که تفسير شده بولاية أمير المؤمنين عليه السّلام.
عَم‌َّ يَتَساءَلُون‌َ عَن‌ِ النَّبَإِ العَظِيم‌ِ نبأ آيه 1.
و نيز از كليه افعال و اعمال قلبي و روحي و جوارحي چنانچه ميفرمايد:
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 92)- در این آیه به سرنوشت «مقتسمین» (تجزیه گران) پرداخته، می‌گوید: «سوگند به پروردگارت که ما بطور قطع از همه آنها سؤال خواهیم کرد» (فَوَ رَبِّکَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ).
نکات آیه
۱- سوگند مؤکد خداوند به ربوبیت خویش بر بازپرسى تمامى کافران و تجزیه گران دین (فوربّک لنسئلنّهم أجمعین) ضمیر جمع غایب «لنسئلنّهم» هم مى تواند به کافرانى برگردد که در چند آیه قبل از آن سخن به میان آمد (...أزواجاً منهم) و هم مى تواند به «المقتسمین» اشاره داشته باشد. برداشت فوق بنابر هر دو احتمال است.
۲- سوگند براى اثبات و احقاق حق، امرى جایز و مشروع (فوربّک لنسئلنّهم) از سوگند خداوند بر اثبات قیامت، مى توان جواز و مشروعیت اصل سوگند را استفاده کرد.
۳- پیامبر(ص) داراى شخصیتى والا در نزد پروردگار و برخوردار از عنایت و لطف ویژه او (فوربّک) از اینکه خداوند در سوگند خویش پیامبر(ص) را مخاطب قرار داد و فرمود: «سوگند به پروردگار تو...» برداشت فوق استفاده مى شود.
۴- صفت «رب» از اوصاف مهم خداوند (فوربّک) از اینکه صفت «رب» مورد قسم قرار گرفت، مى تواند برداشت فوق را افاده کند.
۵- قیامت، روز بازخواست از مجرمان و تجزیه کنندگان آیات قرآن (لنسئلنّهم أجمعین) آورده شدن فعل مضارع «نسئل» براى بازخواست، مى تواند اشاره به آینده و روز قیامت داشته باشد.
۶- همه انسانها بدون استثنا، در قیامت مورد بازپرسى خداوند قرار خواهند گرفت. (فوربّک لنسئلنّهم أجمعین) برداشت فوق، بنابراین احتمال است که مرجع ضمیر «هم» - به قرینه «إنى أنا النذیر المبین» - همه انسانها باشد. به دلیل اینکه «نذیر» بودن پیامبر(ص) براى همه انسانهاست.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: رب ۴
- حقایق: سوگند براى اثبات حقایق ۲
- دین: مؤاخذه از تجزیه کنندگان دین ۱
- سوگند: احکام سوگند ۲; سوگند به ربوبیت خدا ۱; سوگند جایز ۲
- قرآن: مؤاخذه اخروى تجزیه کنندگان قرآن ۵; سوگندهاى قرآن ۱
- قیامت: عمومیت مؤاخذه در قیامت ۶; ویژگیهاى قیامت ۵
- کافران: مؤاخذه کافران ۱
- گناهکاران: مؤاخذه اخروى گناهکاران ۵
- لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۳
- محمد(ص): فضایل محمد(ص) ۳
منابع
